Ingridodl

Vuistdikke dossiers vullen twee grote kasten van de Hoornse advocaat Paul Deijkers 66. De immense verzameling A4tjes vertelt het verdriet van 70 clieumlnten. Ze zijn stuk voor stuk slachtoffer van de toeslagenaffaire. Het hoofdpijndossier van de overheid houdt Deijkers al drie jaar bezig, en het einde is nog niet in zicht. Het is te triest voor woorden.De doos met tissues is bij de advocaat uit Hoorn nooit ver weg als hij clieumlnten ontvangt die slachtoffer zijn geworden van de toeslagenaffaire.nbspDeijkers: Er zijn mensen uit hun huis gezet omdat ze het niet meer konden betalen, er zijn kinderen uit huis geplaatst, mensen belandden in de schuldsanering en moesten naar de voedsel en kledingbank. Het is triest voor woorden.Komt nog regelmatig een dossier bijDeijkers is sinds 2004 advocaat, onder meer op het gebied van sociaal zekerheidsrecht. Zo kwam hij in aanraking met tientallen gedupeerden. Ik heb er nu zon 70, maar er komt nog regelmatig een dossier bij. Sommige gedupeerden zijn eerst zelf het traject ingegaan, maar gaan uiteindelijk toch naar een advocaat. De mensen hoeven de kosten niet zelf te betalen, dat doet Rijksoverheid.Hij heeft vanwege de hoeveelheid van de dossiers twee dagen in de week extra administratief personeel in dienst genomen.nbspnbspNadat duizenden mensen waren aangemerkt als fraudeur, hadden ze plotseling een schuld die wel kon oplopen tot duizenden euros per jaar. En er was geen enkele mededogen bij de incasso. Daar zit de grootste pijn. Het waren zogenaamd allemaal fraudeurs, ze kregen meteen een stempel en moesten ook meteen terugbetalen. Dat kon in heel veel gevallen helemaal niet.nbspDe jacht op de zogenaamde toeslagenfraudeurs heeft gezorgd voor veel bitterheid, tranen en ellende. Er is een vrouw met drie kinderen. Eeacuten daarvan kan goed voetballen en werd gescout door AZ. Maar door de toeslagenaffaire belandde ze in de schuldsanering. Geld om heen en weer te rijden had ze niet. Toen vertelde ze hier aan tafel dat zij vond dat ze de droom van haar kind kapot had gemaakt. Terwijl ze er zelf niets aan kon doen.Ik zou verklaring in brand stekenBenadeelden hebben ter compensatie een bedrag van 30.000 euro gekregen, de zogenaamde Catshuisregeling. Plus een excuusbrief van de premier.Wat volgt na de compensatie, is een integrale beoordeling. De Belastingdienst onderzoekt de toeslagen per jaar. Deijkers is kritisch, want veel schot in de zaak zit er niet: Het vergt veel uren en mankracht en dat hebben ze niet. Je moet sowieso niet degene die het leed heeft veroorzaakt, het ook laten oplossen. Dat kunnen ze helemaal niet, dat blijkt ook wel.Als gedupeerde moet je in veel gevallen over een lange adem beschikken. In de drie jaar dat ik er nu mee bezig ben, zijn er misschien 4 of 5 zaken afgerond. Dit gaat nog jaren duren.Na de integrale beoordeling wordt er gekeken naar de werkelijk geleden schade. Voorbeelden hiervan zijn huizen die onder water verkocht moesten worden, een vergoeding omdat je je kind lange tijd niet hebt gezien, of gemist salaris omdat vanwege de affaire een opleiding niet kon worden afgemaakt.nbspHele verhaal is schandaligIk kan die mensen hun levensgeluk over die jaren niet meer teruggeven. En de regering ook niet. Het hele verhaal is schandalig, vindt Deijkers. Er zijn mensen die van armoede niet meer weten waar ze moeten kruipen. Terwijl ze niets verkeerd hebben gedaan. Dat is heel triest. Als je het goed wilt doen, kost het geld.Volgens Deijkers moet er een duidelijke keuze worden gemaakt. Ga je de getroffen mensen eacutecht compenseren en maak je er weer blije mensen van, of wil je het voor zo weinig mogelijk geld afkopen Het lijkt op het laatste. Ik zou zeggen: regel het netjes en doe het snel op tijd. Dan kan iedereen weer verder.